Είναι η πρώτη φορά στο χώρο της δουλειάς μου, που συνάδελφοι δηλώνουν ανοιχτά αηδιασμένοι από τους «κράτος» (σε εισαγωγικά το κράτος γιατί δεν αντιπροσωπεύει πλέον κανέναν). Εκφράζουν ανοιχτά ότι έχουμε χουντική κυβέρνηση, που κρύβεται πίσω από τα ασφυξιογόνα και τις κρότου λάμψης για «το συμφέρον» μας. Ο κόσμος ήταν εκεί, εισέπνεε τα χημικά τους αλλά δεν έκανε πίσω. Ήταν εκεί και δυνάμωνε τη συνείδησή του, τη σκέψη του, την αποστροφή του και την αηδία του προς τις ψευδαισθήσεις τις αυταπάτες και την αδιαφορία που ζούσαμε για χρόνια.
Εκεί γνωρίσαμε θαυμάσιους ανθρώπους, που σε κρατούσαν, σου έλεγαν να μην φοβάσαι, σου τραγουδούσαν Ξυλούρη και όλα αυτά την ώρα που έπεφταν γύρω σου τα χημικά, (πάντοτε για το καλό σου).
Χαρακτηριστικό της κινητοποίησης στην Αθήνα, εκτός από την πρωτοφανή μαζικότητα ήταν και η αποφασιστικότητα των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών να παραμείνουν στους δρόμους - παρότι αυτοί είχαν μετατραπεί σε θαλάμους αερίων - και να επιστρέψουν στην πλατεία Συντάγματος.Όλοι οι δρόμοι γύρω από το Σύνταγμα: η Αμαλίας, η Ερμού, η Μητροπόλεως, η Καραγιώργη Σερβίας, η Σταδίου, η Ακαδημίας, η Πανεπιστημίου και η Ομόνοια ήταν πλημμυρισμένοι μέχρι αργά το βράδυ από πλήθος διαδηλωτών.
Όλοι όσοι βρεθήκαμε στο Σύνταγμα και σε κάθε πλατεία, όσοι δεν μπόρεσαν να έρθουν, όσοι επιθυμούσαν να είναι εκεί, αρχίζουμε και μαθαίνουμε ότι την κουκούλα του δωσιλογισμού τη φορούν τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης και οι τρομοκράτες στη Βουλή που θέτουν διλήμματα «μνημόνιο ή καταστροφή». Ποντάρουν στο ότι όλοι είναι ηλίθιοι, εύκολα χειραγωγούμαστε, και ότι θα παραμείνουμε για πάντα έτσι.
Αυτό που δεν έχουν καταλάβει είναι ότι αυτούς τους τύπους, τους άβουλος, τους γλοιώδεις τους έχουν γύρω τους, τους τάζουν και εκείνοι ανοίγουν το στόμα. Οι υπόλοιποι ανοίγουμε τα μάτια μας και βλέπουμε ότι υπάρχει ένας κόσμος ψύχραιμος και αποφασισμένος να μην επιτρέψει να καταστραφεί η ζωή του. Ένας κόσμος πράος στην αποφασιστικότητά του και ψύχραιμος στην απόφασή του. Και θα πρέπε να τρέμουν όλοι οι αμνήμονες των μνημονίων αυτήν ακριβώς τη δύναμη που αποκαλύφθηκε χτες.
Μπορεί να μην τα καταφέραμε χθες, αλλά δυναμώνουμε τις συνειδήσεις μας.
Σκέφτομαι άρα υπάρχω
Εάν η εμπειρία μας, καθιστά αυτό που είμαστε
Τότε είμαι ο θάνατος ενός τρίχρονου παιδιού
Είμαι ένας έφηβος εξεγερμένος
Είμαι το λάθος που κάνω ξανά και ξανά
Είμαι η πίστη που έκανε ένα άλμα
Είμαι η προσκόλληση σε έναν ατέρμονο στόχο
Είμαι η λογική που επεξεργάζεται ο νους μου
Είμαι οι άνθρωποι που έχουν μείνει πίσω
Είμαι η θηλιά στην παγίδα της ανθρωπότητας
Είμαι η αλαζονεία που έπρεπε να μάθω
Είμαι η σοφία που συνεχίζει να καίει
Είμαι η αγάπη που τεμάχισε τη σπονδυλική μου στήλη
Είμαι η ενέργεια που χάνεται μέσα στο χρόνο
Είμαι οι αναμνήσεις που διεισδυουν στον ύπνο μου
Είμαι ανοιχτός, στα μάτια μου
Η άγνοιά μου έχει σαπίσει.
Απόσπασμα από ποίημα του Alex Fletcher
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου