Των Naomi Klein και Amy Goodman
Για περισσότερες πληροφορίες όσων αφορά το «Δόγμα του Σοκ» διαβάστε το άρθρο εδώ .
Για δεκαετίες, στις ΗΠΑ, οι Δεξιοί έχουν αξιοποιήσει τις κρίσεις για να προωθήσουν μια ατζέντα που δεν έχει να κάνει τίποτα με την επίλυση των κρίσεων αυτών.
Πολλοί βραβευμένοι δημοσιογράφοι στις ΗΠΑ αρχίζουν να ενστερνίζονται τις απόψεις τις Κλάιν όσων αφορά το πώς η εξουσία χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την κρίση για να περάσει αντιδημοκρατικά και αντιλαϊκά μέτρα.
Ο βραβευμένος με νόμπελ οικονομικών, και αρθογράφος των New York Times, Πολ Κρούγκμαν, με αφορμή το βιβλίο της Κλάιν πρόσφατα ανέφερε ότι «η ιστορία των ιδιωτικοποιήσεων των Αρχών στο Ιράκ αποτελεί άλλη μια ένδειξη ότι χρησιμοποιείται το Δόγμα του Σοκ για να περάσουν οι Δεξιοί τις πολιτικές τους. Από τη Χιλή τη δεκαετία του 1970 και μετά, αυτοί οι Δεξιοί ιδεολόγοι αξιοποιούν τις κρίσεις για να προωθήσουν μια ατζέντα που δεν έχει καμία σχέση με την επίλυση των κρίσεων, αλλά με την υλοποίηση του οράματός του για μια πιο σκληρή, πιο άνιση και λιγότερο δημοκρατική κοινωνία».
«Ερχόμαστε στην πολιτεία του Ουισκόνσιν το 2011, όπου το δόγμα του σοκ είναι σε πλήρη εφαρμογή» ο Κρούγκμαν έγραψε.
Ωστόσο οι πολίτες στο Ουισκόνσιν αρχίζουν και ξεσικώνονται.
Naomi Klein: Αυτός ο ξεσηκωμός αποτελεί ένα πρώτης τάξεως παράδειγμα για το πώς να αντισταθεί κάποιος στο Δόγμα του Σοκ. Δεν πρέπει να αποτελεί σε καμία περίπτωση έκπληξη το γεγονός ότι βλέπουμε Δεξιούς ιδεολόγους σε όλη τη χώρα, με πρόσχημα την κρίση, να εξαπολύουν τη μεγαλύτερη μάχη των τελευταίων 50 ετών ενάντια στα εργατικά σωματεία. Τα σωματεία του δημοσίου τομέα είναι το «τελευταίο οχυρό» γι’ αυτό έχουν στραφεί με μανία εναντίων τους. Παρότι δεν εκλέχθηκαν υποσχόμενοι τέτοιες αλλαγές, χρησιμοποιούν το πρόσχημα της κρίσης για να τις επιβάλλουν. Δεν θα τους εξέλεγαν αν γνώριζαν την πολιτική τους ατζέντα.
Η κρίση χρησιμοποιείται ως μέσω για τη συγκέντρωση δύναμης και εξουσίας, για την ανατροπή της δημοκρατίας, για να αποφευχθεί η δημόσια συζήτηση. Χρησιμοποιούν εκφράσει όπως «δεν έχουμε χρόνο για δημοκρατία, δεν έχει σημασία τη θες, δεν έχουμε άλλη επιλογή, είναι αναγκαίο να περάσουμε την αλλαγή αυτή». Είναι κάτι που συμβαίνει σε 16 πολιτείες στις ΗΠΑ, γίνεται εξαιρετικά δύσκολα να παρακολουθήσει κανείς τις αλλαγές που συμβαίνουν.
Τα συνδικάτα των καθηγητών έχουν δεχθεί το μεγαλύτερο πόλεμο. Αλλά δεν είναι μόνο ο συνδικαλισμός που δέχεται επίθεση, επίθεση δέχονται και οι υπηρεσίες της υγείας, της παιδείας και γενικότερα όλες οι υπηρεσίες που παρέχουν «θεμελιώδη φροντίδα» στην κοινωνία, η οποία θα μπορούσε να είναι επικερδής για μερικούς αν ιδιωτικοποιηθεί.
Η κρίση δημιουργήθηκε στη Wall Street, μέσα από τη κερδοσκοπία και τη πλεονεξία. Και όμως η κυβέρνηση διέσωσε τις τράπεζες με χρήματα των φορολογουμένων. Και οι τραπεζίτες συνεχίζουν να εισπράττουν τα μπόνους αλλά και τους ιδιαίτερα υψηλούς μισθούς τους. Αυτό είναι ηθικά απαράδεκτο. Κι από την άλλη μας ζητάνε να μοιραστούμε από κοινού το πόνο! Ευτυχώς που ο κόσμος δεν είναι τόσο ηλίθιος και δεν το δέχεται. Αυτά που είδαμε με τις διαδηλώσεις στην Ελλάδα το 2008, και στην υπόλοιπη Ευρώπη λίγο αργότερα, αρχίζουμε να τα βλέπουμε και στην Αμερική. Καιρός ήταν.
Προεκλογικά, ο Ομπάμα είχε πει πως αν απειληθούν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, αυτός θα συνταχθεί με τους συνδικαλιστές. Αυτή είναι η ειρωνεία της δημοκρατίας. Όπως και ο κυβερνήτης Scott Walker, που δεν ανέφερε προεκλογικά τίποτα από αυτά που πάει να περάσει τώρα. Μιλούσε για μείωση του ελλείμματος, για κοινές θυσίες κλπ. Ο δε Ομπάμα υποσχέθηκε ρητά να ενισχύσει τα δικαιώματα των συνδικάτων. Το υποσχέθηκε ξανά και ξανά στη προεκλογική του εκστρατεία.
Υπάρχει σχέδιο για ιδιωτικοποίηση των πάντων. Ακόμη και της τοπικής αυτοδιοίκησης. Να κάνουν κουμάντο οι εταιρίες. Υπάρχουν ήδη ολόκληρες πόλεις που είναι ιδιωτικές, όπως η Sandy Springs στη Georgia. Πολύ κερδοφόρες καταστάσεις. Ξεκινάνε με την υδροδότηση, μετά το ηλεκτρικό ρεύμα, και στο τέλος ιδιωτικοποιούν ολόκληρη τη πόλη.
Πρόκειται για επίθεση εναντίον της δημοκρατίας. Ένα είδος εταιρικού πραξικοπήματος, που αρχίζει σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης».
Τι να πούμε φίλοι αναγνώστες?: «Tα λέμε είτε στην κόλαση είτε στον κομμουνισμό» (αν είστε Δεξιοί είναι το ίδιο πράγμα). Σλαβόι Ζίζεκ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου