Η Επανάσταση του 1821 και η Αντεπανάσταση του 1824!

Η επανάσταση του 1821 απέτυχε. Και απέτυχε όχι γιατί δεν ολοκληρώθηκε, αλλά γιατί συντρίφτηκε, τρία μόλις χρόνια μετά το ξέσπασμά της.

Τι συνέβη το 1824;

• Δύο εμφύλιοι και
• ένα δάνειο [της Αγγλίας ή της Ανεξαρτησίας]

Δεν έχει καμιά σημασία να εξετάσουμε τους εμφύλιους του 1824 βάσει κάποιων παραδεκτών ή μη ιδεολογικών οματογυαλίων. Αρκεί να εξετάσουμε αμερόληπτα -στα πλαίσια του δυνατού, βέβαια- τα γεγονότα εκείνης της χρονιάς. Τα συμπεράσματα μετά βγαίνουν μόνα τους. Και είναιτα ίδια συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν και οι πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου. Τα ίδια ακριβώς διδάγματα. Τα οποία δεν καταγράφηκαν ποτέ και από κανέναν τους.

Τότε πώς ισχυρίζομαι ότι μπορούμε να καταλήξουμε στα ίδια συμπεράσματα μ’ εκείνους;

Είναι απλό: μελετώντας την νεοελληνική ιστορία, υπάρχει πάντα ένα συνεχώς επαναλαμβανόμενο “μοτίβο”. Όταν το βρεις, μετά είναι απλό. Με τον ίδιο τρόπο που προσεγγίζεις, ας πούμε, την “Επανάσταση” του 1843, μπορείς να προσεγγίσεις και τις βαρύγδουπες αναλύσεις για “το τέλος της μεταπολίτευσης”.

[...]

Κάτι τελειώνει, ρωτούσα τις προάλλες, αλλά τι;

Καλό ερώτημα…

Κάποιοι, επειδή εκείνο το ρημάδι “το τέλος της μεταπολίτευσης” δεν τους βγαίνει, το γύρισαν: μιλάνε για “το τέλος του συστήματος ΠΑΣΟΚ” [θαρρώ πως ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο ήταν ο Χ. Λαζαρίδης, σύμβουλος (;) του "la ultima esperanza de la patria" Αντώνη Σαμαρά]. Αλλά κι αυτό δεν τους βγαίνει.

Διότι, αν πιάσουμε το ζήτημα απ’ την αρχή, θα ρωτήσουμε: τι είναι η μεταπολίτευση;

Η μεταπολίτευση είναι η μοναδική περίοδος στη νεοελληνική ιστορία που [μέσες άκρες] εφαρμόζεται το Σύνταγμα, και δεν καταπατάται από κανέναν “μοναρχοφασίστα”. Είναι η μόνη περίοδος, δηλαδή, που δεν υπάρχει κάποιος “αυταρχικός αυθέντης” που καταπατά τις αρχές του εκάστοτε Συντάγματος. Ούτε κάποιος αυταρχικός Κυβερνήτης [Καποδίστριας], ούτε κάποιος “αυταρχικός και απόλυτος μονάρχης” [Όθων], ούτε κάποιος “μοναρχοφασίστας” [Γλύξμπουργκ], ούτε… ούτε… ούτε…

Επί δύο σχεδόν αιώνες, ολόκληρη η πολιτική ηγεσία του τόπου ισχυριζόταν ότι για την κακοδαιμονία του τόπου έφταιγε η καταπάτηση και η μη εφαρμογή του εκάστοτε Συντάγματος.

Οπότε, ας επαναδιατυπώσουμε το ζήτημα: η μεταπολίτευση αν δείχνει κάτι, αυτό είναι το εξής: η κακοδαιμονία του τόπου δεν οφείλεται στην τήρηση ή μη του Συντάγματος. Αυτό το άλλοθι της πολιτικής τάξης στην Ελλάδα, είναι που τέλειωσε. Και όχι η μεταπολίτευση.

Μαζί βέβαια τελειώνουν και διάφορα άλλα άλλοθι.

Τα περί εξάρτησης και υποτέλειας, για παράδειγμα. [Όχι ότι δεν ήμασταν εξαρτημένοι και υποτελείς...]

Ας πάρουμε το πρώτο δάνειο: από τις 800,000 λίρες του δανείου “κατέληξαν” στο γκουβέρνο γύρω στις 300.000. Μισό εκατομμύρια για τους “φιλέλληνες ξένους συμμάχους προστάτες” και τριακόσια χιλιάρικα για ποιους; Για τον ελληνικό λαό;

Πού χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα χρήματα;

Όσα δεν “εξαερώθηκαν” στις τσέπες “ημών” και των “ημετέρων”, σπαταλήθηκαν στον εμφύλιο των “Ρουμελιωτών” κατά των “Μοραϊτών”. Ο Γιάννης Γκούρας, ο Τρότσκυ της εποχής, Κομισάριος των Στρατιωτικών επί εμφυλίου, πληρωνόταν τους “μιστούς” 12.000 παλληκαριών. Είχε δεν είχε 3.000… Το ίδιοι κι οι άλλοι καπετάνιοι…

Έρρεαν οι λίρες απ’ τα μπατζάκια του “Λένιν” Κωλέτη, που είχε το γενικό πρόσταγμα της Αντεπανάστασης. Με σωματοφύλακα και θησαυροφύλακα τον Μακρυγιάννη. Ο Κωλέτης μοίραζε στρατιωτικά διπλώματα και λίρες. Γέμισε η Ελλάδα από αξιωματικούς: στρατηγούς, χιλίαρχους, ό,τι βάλει ο νους σας. Σε 12.000 ανεβάζουν τον αριθμό των αξιωματικών του στρατού. Όλος ο στρατός ήταν δεν ήταν 20.000 νοματαίοι… Τότε έγινε στρατηγός κι ο Μακρυγιάννης, αυτός ο μέγας πολιτειολόγος, που λέει κι ο Ζουράρις.

[...]

Και τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξαν όλοι [ανεξάρτητα από το ποιος επικράτησε στον εμφύλιο - το αποτέλεσμα, κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν το ίδιο, όποιος και να επικρατούσε] είναι το καλύτερα φυλλασσόμενο δημόσιο μυστικό της νεοελληνικής ιστορίας.

Το γεγονός, δηλαδή, ότι η πατρίδα κάποιων [όλων!] ήταν η πάρτη τους. Για να φάνε, για να πιούνε, για να βάλουν και στο κεμέρι τους…

Κι όποιος δεν το αντιλαμβάνεται αυτό, και ψάχνει για ήρωες και μύθους, σκάβει απλά τον τάφο του. Όχι γιατί κάνει μισές επαναστάσεις, αλλά γιατί -πολύ απλά!- η Επανάσταση του 1821 συντρίφτηκε μια και καλή απ’ την Αντεπανάσταση του 1824.

[...]

Τα υποδέλοιπα προσεχώς… Κι όσοι την ψάχνετε και το ψάχνετε, “1824″ είναι η χρονολογία κλειδί.

[...]

Καλή αντάμωση στα γουναράδικα