11 Απριλίου 2011

Απλά μαθήματα αναδιανομής με στόχο τoυς νεόπτωχους

Η Ελλάδα αποτελεί καπιταλιστικό άντρο όπως μου έλεγε κάποτε ένας φίλος από τον Καναδά! Το ΜπομποΨυχαροΑλαφουζιστάν είναι μια πραγματικότητα. Πως, όμως, δημιουργήθηκε; Απλά μαθήματα εισοδηματικής αναδιανομής παραδίδονται δωρεάν από τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Αντί – Ρομπέν των Δασών
Στις ΗΠΑ οι πλουσιότεροι γίνονται πλουσιότεροι και η φτωχή και μεσαία τάξη συνεχίσει να μην μπορεί να απεμπλακεί από τη δεινή οικονομική κατάσταση που βιώνουν στην πιο «πλούσια» χώρα του κόσμου. Ακολουθούν κάποια παραδείγματα που μας δείχνουν το «άλλο πρόσωπο» του Ρομπέν των Δασών (το πρόσωπο που μας έχουν επιβάλλει, που δεχόμαστε και λέμε και ευχαριστώ επειδή δε μας αφήνουν να πεθάνουμε).
Μεταξύ του 1948 και 1979, το 10% των πλουσιότερων οικογένειων στις ΗΠΑ οικειοποιήθηκε το 33% της αύξησης του εισοδήματος κατά την περίοδο αυτή. (Στο ένα δέκατο το ένα τρίτο της νέας πίτας. Οι υπόλοιποι τι πήραν; Μάλλον τα ...απαρια μας). Μεταξύ του 2000 και 2007 το 10% των πλουσιότερων οικειοποιήθηκε το 100% της αύξησης του εισοδήματος, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Οικονομικής Πολιτικής των ΗΠΑ (αρκετά αδηφάγο αυτό το 10% ρε γαμώτο)!
Οι φόροι επί των επιχειρήσεων μειώθηκαν από 46% στο 34% πριν από 25 χρόνια, σύμφωνα με το ProPublica. Αλλά σήμερα, 115 από τις 500 μεγαλύτερες εισηγμένες (στο δείκτη S&P) καταβάλουν λιγότερο από 20% για ομοσπονδιακούς και λοιπούς φόρους τα τελευταία πέντε χρόνια, σύμφωνα με τον David Leonhardt των New York Times. Ο φορολογικός συντελεστής της General Electric ήταν 7% το περασμένο έτος σύμφωνα με την ProPublica!!! Ο δικός σας;
Το πλουσιότερο 5% των Αμερικανών κατέχει το 63% του πλούτου της χώρας (στο ένα εικοστό, σχεδόν, τα 2/3 του πλούτου της χώρας) ενώ το 80% των φτωχότερων Αμερικανών κατέχει μόλις το 13% σύμφωνα με το Ινστιτούτο Οικονομικής Πολιτικής των ΗΠΑ (παρόμοια στοιχεία για τη χώρα μας κάθε πότε δημοσιοποιούνται; Θυμίζουμε μόνο ότι έχουμε μεγαλύτερη ανισοκατανομή πλούτου απ’ ότι στις ΗΠΑ).
Πέρυσι ο Τζον Πόλσον, διευθυντής hedge fund και πρώην υπουργός οικονομικών των ΗΠΑ, «κέρδισε» 4,9 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τους New York Times. Πριν από 10 μόλις χρόνια χρειάζονταν 25 διευθυντές για να «κερδίσουν» συνολικά αυτό το ποσό. Πέρυσι, οι 25 μεγαλύτεροι διαχειριστές αμοιβαίων κεφαλαίων «τσέπωσαν» 22 δισ. δολάρια. Θα χρειαστούν πάνω από 440.000 εργαζόμενοι με μέσο ετήσιο μισθό 50.000 δολάρια για να κερδίσουν το ίδιο ποσό. (Στην Ελλάδα ο διάμεσος καθαρός μισθός των 1.000 ευρώ, 20.000 μεικτά με τις εργοδοτικές εισφορές, απαιτεί 1.100.000 εργαζόμενους)!!! Αυτό λέγεται μεσαίωνας ή μετάβαση προς την ομαλότητα και την αλλαγή!
Αντίθετα ένα ομοσπονδιακό πρόγραμμα ανάπτυξης που προοριζόταν να βοηθήσει τις φτωχές κοινότητες της χώρας, διοχετεύει δεκάδες εκατομμύρια δολάρια φορολογούμενων σε μεγάλες εταιρείες όπως η JPMorgan Chase & Co, η Goldman Sachs και η Prudential για να χτίσουν πολυτελή ξενοδοχεία, γραφεία και μουσεία αυτοκινήτων (εμείς εδώ έχουμε  πράσινη ανάπτυξη και fast track, αλλά επειδή δεν έχουμε επενδυτικές εταιρείες τέτοιου τύπου, δίνουν τα λεφτά των φορολογούμενων στο Μπόμπολα και στους λοιπούς ευεργέτες για να μας φτιάξουν ΧΥΤΑ και να αγοράσουν δακρυγόνα. Βέβαια ...Μουσείο Αυτοκινήτου αποκτήσαμε πρόσφατα χάρη στον παμμέγιστο Χαραγκιώνη!!!).
Γυρίζοντας στις ΗΠΑ, το περιοδικό Bloomberg Markets έλαβε 116 εκατ. δολάρια για να ανακαινίσει το Blackstone Hotel στο Σικάγο. Η Prudential έλαβε 15.6 εκατομμύρια δολάρια υπό την μορφή έκπτωσης φόρου επειδή «βοήθησε» στην ανακαίνιση ενός ξενοδοχείου που βρισκόταν σε μια περιοχή που φιλοξενούσε δυο κολέγια με φοιτητές χαμηλού εισοδήματος.
Σύμφωνα με τους Financial Times, στις ΗΠΑ υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι που ζουν σήμερα σε συνθήκες φτώχειας από ό, τι σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή κατά τα τελευταία 50 χρόνια. Οι πτωχεύσεις νοικοκυριών ανήλθαν στα τέσσερα εκατομμύρια το 2010, 23% υψηλότερα σε σχέση με πριν από δύο χρόνια, σύμφωνα με την RealtyTrac.
Αυτό είναι το πρότυπό μας! Πάμε για μια απόλυτα αμερικανοποιημένη αναδιανομή.
Τόσα χρόνια το έχετε στο στόμα σας! Απλά πείτε το: Δύναμη ελπίδας και ανάπτυξης, ΠΑΣΟΚ! Τα φιλιά μας στους νεόπτωχους!

Μετάφραση από το alternet.org και παραλλαγή στα ελληνικά από τους Peirates tou Oneirou

5 σχόλια:

ELvA είπε...

Γεια χαρα φιλοι Πειρατες.

Παμε ολοταχως δυστυχως για...
Αμερικανοποιηση και ανιση διανομη πλουτου με καταστρεπτικες επιπτωσεις για ολους τους λαους που ασπαζονται τετοια μοντελα!

Μολις πριν λιγες μερες ο φιλος @Ephemeron, που ζει στις ΗΠΑ, εγραψε σε σχολιο του, στο δικο μου blog, τα παρακατω:

''Την περασμενη εβδομαδα σε μια πολυ καλη εκπομπη απο το Los Angeles, ειπωθηκε το παρακατω...
"Κανονικα στην Αμερικη θα επρεπε να εχουμε σοσιαλισμο, αλλα δεν το βλεπουμε να γινεται, γιατι ο περισσοτερος κοσμος βαθεια μεσα του πιστευει οτι, καποτε θα ερθει καποια μερα που θα γινει εκατομυριουχος, και ετσι απλα ξοδευουν τη ζωη τους μες την μιζερια, παρεα με το ονειρο που δεν προκειται ποτε να γινει πραγματικοτητα... "

Ετσι κρατανε το κοσμο, ακομα, με ονειρα για...εκατομυριουχους;; :(

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είπε...

Γεια χαρά φίλη Elva.

Στην Αμερική έχουν αναγάγει σε επιστήμη το σλόγκαν "Αμερικανικό Όνειρο". Όπου, δηλαδή, ο καθένας έχει το δικαίωμα να μπει στην οικονομική ελίτ. Είναι το εγχώριο προϊόν με τη μεγαλύτερη "κατανάλωση".

Εδώ βέβαια μας πουλάνε ένα άλλου τύπου όνειρο:

Σκάσε! γλύψε! μη μιλάς! Κοίτα τον εαυτό σου! ...ώστε ίσως να είσαι καλύτερα από τον οικονομικά ασθενή γείτονά σου και να νιώθεις ευτυχισμένος γι'αύτο!

blackbedlam είπε...

Καλησπέρα σας παιδιά.
Εγώ και το έχω πει τόσες φορές, πιστεύω ότι η Κρίση αυτή δεν έχει να κάνει με αναδιανομή του πλούτου,αυτό είναι συνέπεια της κρίση που είναι κρίση υπερσυσώρευσης κεφαλαίου και υπερπαραγωγής.
Με λίγα και απλά λόγια,τα προβλήματα αυτά είναι σύμφυτα του καπιταλιστικού συστήματος.Ο καπιταλιστής είναι υποχρεωμένος, από τους ίδιους του νόμους της καπιταλιστικής παραγωγής, να συσσωρεύει διαρκώς κεφάλαια, προκειμένου να μπορεί να ανταγωνιστεί τους άλλους καπιταλιστές ( εσωτερικές συγκρούσεις).
Επειδή όμως ως γνωστόν το κέρδος απορρέει από την εκμετάλλευση της υπεραξίας των εργαζομένων, στην προσπάθειά τους αυτή, συρρικνώνουν διαρκώς το εισόδημα των εργαζόμενων και ταυτόχρονα, υποχρεώνουν σε αύξηση της παραγωγικότητας.
Όταν προέκυψε στην χώρα μας για παράδειγμα το πρόβλημα, μας πασάρισαν το πλαστικό χρήμα και αποκτήσαμε όλα όσα εμείς παρήγαμε χωρίς στην ουσία να είναι δικά μας.
Φτάσαμε να χρωστάμε το ίδιο το τομάρι μας τα ίδια μας τα παιδιά.Αλλά έστω και με αυτόν τον τρόπο κουνιόταν η αγορά.
Όταν πια δεν τους έπαιρνε άλλο, μας ζήτησαν τους τόκους από αυτά που μας δάνεισαν.Μόνο που όταν μας τα δάνειζαν, δεν μας έλεγαν ότι ο τόκος είναι η ζωή μας.Ε,τώρα μας ζητούν πίσω τους τόκους.
Στην προσπάθεια του κέρδους και του ανταγωνισμού,δημιουργήθηκε η υπερπαραγωγή.Πληθώρα εμπορευμάτων που δεν μπορούν να καταναλωθούν.Και τότε αρχίζει το μαρτύριο του κεφαλαιοκράτη.
Εμφανίζεται η αντίθεση ανάμεσα στην απεριόριστη επιδίωξη του κεφαλαίου να διευρύνει την παραγωγή και στα στενά πλαίσια της λαϊκής κατανάλωσης.
Είναι αυτό που λέμε η βασική αντίθεση του συστήματος, που έχει την βάση της στον κοινωνικό χαρακτήρα της παραγωγής και στην ατομική καπιταλιστική μορφή ιδιοποίησης.
Υπάρχουν αδιάθετα εμπορεύματα, δεν καταναλώνονται, άρα δεν μπορούν να συντηρούν εργαζόμενους, αλλά χωρίς την εργατική δύναμη δεν παράγεται υπεραξία και άρα κέρδος.
Αρχίζουν οι απολύσεις και όλα όσα μας έχουν επιβάλλει, γιατί δεν μπορούν να κάνουν διαφορετικά.
Είναι υποχρεωμένοι να καταστρέψουν μέρος του κεφαλαίου. Τώρα οξύνεται ο μεταξύ τους πόλεμος,αλλά ταυτόχρονα υποχρεώνονται να καταστρέψουν και μεγάλο μέρος των παραγωγικών δυνάμεων, γιατί διαφορετικά πρέπει να συντηρούν τους πολίτες που πια, είναι έξω από την παραγωγική διαδικασία και δεν έχουν να κερδίζουν πλέον από αυτές τις μάζες τίποτα.
Σε αυτήν την φάση επίσης, το κεφάλαιο συσσωρεύεται σε όλο και λιγότερα χέρια, γιατί και επιχειρήσεις που δεν μπορούν να ανταγωνιστούν χάνονται.
Βγαίνουν βέβαια σε αναζήτηση νέων αγορών εργασίας, εξασφαλίζοντας στους εργαζόμενους συνθήκες γαλέρες,οι οποίοι όμως θα εξακολουθούν να μην έχουν καταναλωτική δύναμη.
Είναι ένας φαύλος κύκλος,μια αγιάτρευτη αρρώστια που δεν μπορεί να γιατρευτεί με καμιά αντιβίωση,παρά μόνον με ανατροπή.
Τι θα κάνουν τώρα όλοι αυτοί που βλέπουν να βουλιάζουν στην εξαθλίωση, τι θα κάνουν οι στρατιές των ανέργων;
Τι να πω εγώ, εδώ κοτζάμ επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.....για να μας φασκελώσει.

Panx Romana 4 ever είπε...

«Ο κόσμος μετρά τα λάθη εκείνων που τους αναγκάζουν να περιμένουν» (Γαλλική παροιμία)
Ο λαός είναι σοφός...αρκεί να το καταλάβει και να μην περιμένει άλλο...

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είπε...

Σωστός Panx! Αλλά ακόμη η χειμερία νάρκη είναι η μόνη πραγματικότητα!