Τα χαμένα ιδανικά κ τα καλά...γαμήσια

Αέναη μαλάκυνση, υποβαθμισμένη νοημοσύνη ή απλά μια πραγματικότητα; Καθομαι κ προβληματίζομαι κοιτώντας τι γίνεται γύρω μας. Μήπως, όμως, είμαι απλά ένας ακόμη μαλάκας; Μήπως παραείμαστε ευαισθητοι για να ζούμε σε αυτή τη σάπια κοινωνία των αχρείων κ πνευματικά αθλίων κ ηλιθίων;

Τα τελευταια 15 χρόνια που ασχολούμαστε ενεργά με την πολιτική σκηνή στην Ελλάδα, έχουμε δει πολλά κ έχουμε βγει από τα ρούχα μας πολλάκις. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Εκλογικεύμενες αντιλήψεις περί μίζας, γλειψίματος κ αναξιοπρέπειας, πολιτικες προσιδιασμένες στο σύγχρονο σαδομαζο lifestyle κ ιδεοληψίες πλήρως αστήρικτες κ άλογες συνέθεταν τη μαζική αντίληψη των πολιτών περί πολιτικής κ κοινωνικής ζωής. Φτάσαμε στο σημείο η αξιοπρέπεια να θεωρείται βλακεία κ η ιδεολογία αναρχοκομμουνιστικό απολίθωμα.

Εμείς , τόσο ως κοινωνικά όσο κ ως πολιτικά όντα είμασταν φύσει αισιόδοξοι κ λάτρεις της αλλαγής (μη συγχέεται τη λέξη με το βιασμό που αυτή έχει υποστεί από τις 2 κυβερνήσεις τα τελευταία 30 χρόνια). Nevertheless, είναι πλείστες οι περιπτώσεις όπου μέσα από αυτό το κωλοblog έχουμε επισημάνει την ηλιθιότητα, την αποβλάκωση κ την κατάντια του μεγαλύτερου μερους των κατοίκων αυτής της χώρας σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής, επαγγελματικής κ διαπροσωπικής ζωής.

Τα τελευταία 2 χρόνια η άνοδος του ΜΠΑΤΣΟΚ στην εξουσία έχει αλλάξει άρδην την κοινωνική πραγματικότητα. Αλλωστε από την 4^η μερα διακυβέρνησής της έδειξε με ποιο τρόπο θα πατάξει κάθε αντίδραση (Δε πιστεύουμε να έχει ξεχάσει κανείς σας, τις δεκάδες διμοιρίες καυλωμένων μπάτσων οι οποίοι είχαν καταλάβει τα Εξάρχεια με το έτσι Θέλω, ύστερα από τις εντολές του Αξέχαστου Χρυσαυγίδη, νυν δικτάτορα τιμών κ ανάπτυξης). Σήμερα λοιπόν κ μετά από τον αδιαλειπτο βομβαρδισμό μέτρων, περικοπών, μειώσεων μισθών, συντάξεων, επιδομάτων (πρωτοφανή μέτρα στη σύγχρονη οικονομική ιστορία), εκρηκτικής αύξησης ανέργων, ξυλοκοπημένων, μπάτσων κ κομματικοποιημένων δικαστών, βρισκόμαστε σε οριακό σημείο.

Οι φοιτητές οικονομικών σχολών όπως κ οι πτυχιούχοι αυτών (κ όσοι άλλοι ασχολούνται) γνωρίζουν πως οι οριακές μεταβολές οικονομικών μεγεθών δημιουργούν συνθήκες ισορροπίας ή ανισορροπίας. Προφανώς κ η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε φάση έντονης ανισορροπίας. Βέβαια τα αίτια τα βρίσκουμε στην ασκούμενη πολιτική κ όχι στην αντίδραση που πιστεύαμε ότι θα μπορούσε να παραχθεί από την ούτως η άλλως μεγάλη ανισοκατανομή πόρων κ εισοδημάτων των παρελθόντων ετών. Που θέλουμε, όμως, να καταλήξουμε;

Μήπως θα έπρεπε να τις γυρίσουμε σε εμάς;

Εχουν γραφτεί πάρα πολλά για την τεχνητή κρίση που δημιούργησε η κυβέρνηση, για το Δόγμα του ΣΟΚ, για τις τραπεζικές διευκολύνσεις με τα χρήματα από τους κομμένους μισθούς κ τις συντάξεις, για τα «δωράκια» σε επιχειρηματίες, για τους στημένους διαγωνισμούς, για την πλήρη ατιμωρησία κυβερνώντων κ φίλων, για τη διαφθορά στην αστυνομία κ στα ανώτατα κλιμάκια  του κομματικού δημοσίου, για τόσα σκάνδαλα, για τις τόσες εξεταστικές της πούτσας, για τους δημοσιογράφους που εξυπηρετούν την άρχουσα ταξη διαστρεβλώνοντας πρόσωπα κ πράγματα κ αποκρύβοντας τα πραγματικά προβλήματα κ τις ουσιαστικές ειδήσεις. Ολα αυτά είναι γνωστά στον κάθε σκατομαλάκα που ζει ανάμεσά μας είτε έχει IQ πέρδικας είτε όχι!

Δυστυχώς, όμως, αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι ότι κ πάλι τα ΜΜΧ (όπου Χ=Χειραγώγησης) κ η επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης μας νικούν κ μάλιστα κατά κράτος. Το ότι αυτή η κοινωνία σιγοβράζει είναι επιτυχία για την κυβέρνηση. Εδώ κ 2 χρόνια σιγοβράζει. Ε και; Ακόμη μας πηδάει κ μάλιστα με μέτρα ακόμη πιο σκληρά των προηγούμενων. Το αποτελεσμα είναι ότι ακόμη χάνουμε! Κ από ότι φαίνεται θα συνεχίσουμε να χάνουμε. 

Οι περισσότεροι από το χώρο της αριστεράς, των αναρχικών κ γενικότερα των ανθρώπων που ενδιαφέρονται για ένα καλύτερο κοινωνικό μέλλον, ρίχνουν πολλά από τα δεινά στη Χούντα των ΜΜΕ κ τα «κανάλια» όπως χαρακτηριστικά αναφέρουν. Πόσο, όμως IQ χρειαζεται ενας άνθρωπος σήμερα (στην εποχή της πληροφορίας) για να αντιληφθεί το προφανές; Πόσο δύσκολο είναι τελικά να καταλάβουν οι περισσότεροι ότι το «συμφέρον» τους (για να χρησιμοποιήσουμε κ ένα καπιταλιστικό όρο) είναι αντίθετο με τα προβαλλόμενα στην TV τους; Κ αν οι αναρχικοί είναι αλήτες όπως πιστεύουν οι περισσότεροι (χωρις καν να γνωρίζουν τον ορισμό της αναρχίας), τότε πως είναι δυνατόν να μη μπορούν να διακρίνουν την αλητεία στην πολιτική; Αποβλάκωση ή εσκεμμένη υποταγή; 

Η απάντηση μας αφήνει αδιάφορους. Οταν σε μια χώρα υπάρχουν ένα εκατομμύριο κ πλέον άνεργοι, μόνο οι μισοί εξ αυτών αρκούν για να αλλάξουν όλο το πολιτικό γίγνεσθαι για τα επόμενα 20 χρόνια. Κ παρόλα αυτά επιλέγουν να αυτοξεφτιλίζονται υπομένοντας το ζυγό της ανεργίας.  

Αρα, λοιπόν, δεν είναι η Αριστερά που δεν εμπνέει (που όντως δεν εμπνέει, αλλά αυτό αφορά εμάς που ασχολούμαστε. Οι κριτές της, συνολικά, είναι ζήτημα αν μπορούν να απαριθμήσουν 5 στελέχη της ή να προβάλλουν μια πρόταση της, καθώς δε γνωρίζουν καν αν υπάρχουν τέτοιες) αλλά οι άνθρωποι που δεν εμπνέονται είτε εσκεμμένα είτε ακούσια. Η κοινωνία μας θα αλλάξει όταν τα συστατικά της θα ξαναρχίσουν να ονειρεύονται κ να έχουν ιδανικά. Μέχρι τότε καλά γαμήσια!

ΥΓ. Το σημερινό νομοσχέδιο για την παιδεία είναι ακόμη ένα κομμάτι αυτού του παζλ. Κάντε μια μικρή έρευνα να δείτε ποιοι κατάλαβαν περί τίνος πρόκειται κ τι επιπτώσεις θα έχει στις ζωές των παιδιών τους.