Το επιχειρείν στην Ελλάδα και ο βιασμός των μισθωτών

Έχουμε πολλές φορές αναφέρει, από τις στήλες αυτής της εφημερίδας, ότι το φορολογικό σύστημα της Ελλάδας ευνοεί προκλητικά τις μεγάλες επιχειρήσεις. Έχουμε επίσης τονίσει ότι το δημόσιο χρέος της Ελλάδας οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στην υποφορολόγηση όλων αυτών που δεν κατατάσσονται στην κατηγορία των μισθωτών (δηλ. Α.Ε, ΕΠΕ, Ο.Ε., Ε.Ε., ατομικές επιχειρήσεις, ελεύθεροι επαγγελματίες, εισοδηματίες) και όχι στην υπέρβαση των δαπανών του κράτους. Οι δαπάνες της γενικής κυβέρνησης (ναι, σύμφωνοι, οι ανορθολογικές, αναποτελεσματικές και ρουσφετολογικές δαπάνες) βρίσκονται, ως ποσοστό του ΑΕΠ, κάτω από τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής  Ένωσης, ενώ τα φορολογικά έσοδα της Ελλάδας, ως ποσοστό του ΑΕΠ, υπολείπονται σχεδόν 6 ολόκληρες μονάδες του ΑΕΠ ετησίως (στοιχεία της Eurostat, περίοδος 1999-2010). Συνεπώς, το ύψος του δημοσίου χρέους είναι αποτέλεσμα της κατάρρευσης των φορολογικών εσόδων και όχι των δαπανών.

Αυτό που είναι δύσκολο όμως να συνειδητοποιηθεί είναι το μέγεθος των κερδών που συσσώρευσαν οι μεγάλες επιχειρήσεις στην Ελλάδα την τελευταία 15ετία, όταν το ΑΕΠ αύξανε με ετήσια ποσοστά έως και 5%. Οι δηλώσεις τύπου “μαζί τα φάγαμε” έχουν ένα σκοπό: να ενοχοποιήσουν όλους μας και να επιμεριστεί άδικα το συνολικό ποσοστό ευθύνης. Ας δούμε μερικά στοιχεία που καταρρίπτουν αυτό τον μύθο.

Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της ICAP “Business Leaders in Greece”, οι 500 πιο κερδοφόρες εταιρείες στην Ελλάδα, κατά το έτος 2009, είχαν συνολικό τζίρο 118 δισ.ευρώ. Άρα, σχεδόν το ΜΙΣΟ ΑΕΠ της χώρας μπήκε στα ταμεία τους. Ο συνολικός τζίρος των 29.852 επιχειρήσεων (το σύνολο των επιχειρήσεων που επεξεργάστηκε η συγκεκριμένη έκθεση) ήταν 231 δισ. ευρώ (σχεδόν όσο ΟΛΟΚΛΗΡΟ το ΑΕΠ της χώρας). Αυτό σημαίνει ότι στα ταμεία μόλις του 1,6% των επιχειρήσεων μπήκε το μισό ΑΕΠ της χώρας και στις υπόλοιπες επιχειρήσεις, που εκφράζουν το 98,4%, μπήκε το άλλο μισό. Το σύνολο του δηλωθέντος εισοδήματος όλων των μισθωτών κατά το 2007 (δηλαδή ο αντίστοιχος τζίρος που δηλώνουν οι επιχειρήσεις) ήταν 93,2 δισ. ευρώ (πηγή: υπουργείο Οικονομικών).

Βλέποντας αυτά τα τρομακτικά μεγέθη μπορούμε να καταλάβουμε τι τελικά σήμαινε γι' αυτές τις 500 επιχειρήσεις (που ως επί το πλείστον χαίρουν ολιγοπωλιακών θέσεων) η μείωση του φορολογικού συντελεστή από το 40% στο 25%, τι σημαίνει ο δείκτης της Eurostat που δείχνει ότι ο πραγματικός φορολογικός συντελεστής των επιχειρήσεων στην Ελλάδα είναι στο 50% του μέσου όρου της Ε.Ε.-27, τι σημαίνουν οι συναλλαγές με off shore εταιρείες ή με εταιρείες που είναι εγκαταστημένες στην Κύπρο ή στην Βουλγαρία, τι σημαίνουν οι υπερτιμολογήσεις των αγορών τους από τις μητρικές πολυεθνικές εταιρείες, τι σημαίνει το ιδιαίτερο καθεστώς φορολόγησης των ναυτιλιακών επιχειρήσεων -είναι πραγματικό ανέκδοτο, αλλά ο προϋπολογισμός του 2011 προβλέπει έσοδα  από τις ναυτιλιακές εταιρείες της τάξης των 12 εκατ. ευρώ-, τι σημαίνουν οι λογιστικές αλχημείες τους, η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή τους.

Όλο αυτό το ταξικά άδικο φορολογικό μας σύστημα και οι πολύπλοκες τακτικές (κυρίως νόμιμες απ’ ό,τι παράνομες!) που μεταχειρίζονται οι επιχειρήσεις αποτυπώνονται σε ένα απλό και εύληπτο στοιχείο: το 2011 οι φόροι όλων των 210.000 περίπου Νομικών Προσώπων -και όχι μόνο των 500 πιο κερδοφόρων- προβλέπεται να είναι 2,8 δισ., σε σύνολο φορολογικών εσόδων του κράτους 57,5 δισ. Θα καλύψουν δηλαδή μόλις το 4,8% των φορολογικών εσόδων. Από την άλλη μεριά όμως τα Φυσικά Πρόσωπα -η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων είναι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που, όπως ήδη αναφέραμε, δήλωσαν δύο χρόνια πριν συνολικό δηλωθέν εισόδημα93,2 δισ. ευρώ-, θα πληρώσουν φόρο εισοδήματος 10,6 δισ. και έμμεσους φόρους 31,9 δισ. Στο σύνολο λοιπόν των φορολογικών εσόδων της χώρας θα καλύψουν το74%. Αυτή η άδικη αναλογία είναι σταθερή ή καλύτερα σταθερά επιδεινούμενη στο φορολογικό σύστημα της Ελλάδας τα τελευταία 15 χρόνια.

Τι λέτε, λοιπόν, κύριε Πάγκαλε, μαζί τα φάγαμε ή μήπως έχεις στήσει φαγοπότι με τις επιχειρήσεις;

Το άρθρο το πήραμε από το you pay your Crisis