5 Φεβρουαρίου 2011

Καπιταλισμός της συμφοράς

Το The Shock Doctrine είναι το τελευταίο ντοκιμαντέρ του καταξιωμέμου σκηνοθέτη Michael Winterbottom, με συν-σκηνοθέτη τον Mat Whitecross. Βασισμένο στο ομώνυμο μπεστ σέλλερ της Naomi Klein. Τόσο η ταινία όσο και το βιβλίο υποστηρίζουν ότι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εκμεταλλεύονται τις φυσικές καταστροφές, τις οικονομικές κρίσεις και τους πολέμους για να επιβάλουν ριζοσπαστικές πολιτικές ελεύθερης αγοράς.


The Shock Doctrine 2009 (NTOKIMANTEΡ) .


Η Klein αποκαλεί το φαινόμενο αυτό «καπιταλισμό της συμφοράς» και θεωρεί ότι είναι το ίδιο αποτελεσματικός στο να σβήνει τη συλλογική μας μνήμη όσο και η ψυχιατρική θεραπεία με ηλεκτροσόκ. Η ταινία αμφισβητεί κατά τρόπο ριζικό το μύθο ότι η παγκόσμια ελεύθερη αγορά έχει θριαμβεύσει βασιζόμενη στις αρχές της δημοκρατίας.



Ευχαριστούμε την Black Bedlam, το blog opateras.blogspot.com και τον energo politi

8 σχόλια:

Unknown είπε...

Το είδα πρόσφατα και αξίζει.
Το βιβλίο αξίζει περισσότερο παιδιά, αν πέσει στα χέρια σας διαβάστε το οπωσδήποτε (αν δεν το έχετε ήδη κάνει)

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είπε...

Αδερφέ δε το έχουμε διαβάσει ακόμη. Είναι μεσα στους στόχους του επόμενου 3μήνου.

Εχουμε διαβάσει το No Logo της ίδιας!

Τα χαιρετίσματα μας!

blackbedlam είπε...

Γεια σας παλικάρια.
Συγνώμη αλλά δεν κατάλαβα προς τι οι ευχαριστίες;

Για ρίξτε μια ματιά στο σχόλιό μου στον πατέρα σχετικά με το θέμα αυτό.

Και μία ερώτηση είστε θιασώτες του Κενσιανικού μοντέλου;

Λωτοφάγος είπε...

Ευχαριστώ για το ντοκιμαντέρ. Θα το δω αύριο με την ησυχία μου.
Καλό Σαββατοκύριακο.

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είπε...

Γεια σου @Black,
μάθαμε για το ντοκιμαντέρ μετά από σχόλιό σου, σε άρθρο του Celin, εξ'ου και οι ευχαριστίες.

Όσων αφορά την οικονομική θεωρία που υποστηρίζουμε, θα έλεγα την "Ανθρωπιστική". Σίγουρα πάντως δεν είναι του Φρίντμαν αυτή, και όσοι περισσότεροι τα καταλάβουν αυτό τόσο το καλύτερο για όλους.

Θα κοιτάξουμε το σχόλιό σου στο blog και θα επανέλθουμε.

Ξεχάσαμε να πούμε και ένα ευχαριστώ στον φίλο Celin που δίνει τα ερεθίσματα. Θα ακολουθήσουμε η συμβουλή του και του Άκου Ανθρωπάκο για το βιβλίο.

ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ είπε...

Black καλησπέρα!

Σχετικά (με το σχόλιο σου στο blog pateras που μας παραπέμπεις και ειδικά με τους νευκενσιανιστές που αναφέρεις και που αποδίδεις στην Klein, τον όρο, απλά να παρέμβουμε, λέγοντας ότι ο νεονευνσιανισμός σταμάτησε να ασκεί επιρροή από τα τέλη της Δεκαετίας του 60 και ελάχιστα του 70 με το αντίστοιχο κίνημα των Μαρξιστών Οικονομολόγων να γνωρίζει παρόμοια πτώση στους υποστηρικτές τους.

Γενικότερα την Klein και τους φιλοσοφους της μιας μέρας, δε θα τους κατέτασσα με κανενα τρόπο στους νεοκυνσιανιστές.

Δεν είμαστε σε θέση να γνωριζουμε (ακόμη τουλάχιστον) αν υποστηρίζουν συγκεκριμένα συμφέροντα, (αν έχεις την πληροφόρηση τη δημοσιεύουμε ομαδικώς και ευχαριστως), πράγμα που δεν είναι απίθανο.

Αυτό που είναι σίγουρα μειονέκτημα τους (κατά τη γνώμη του ενός Πειρατή) είναι ότι δεν επικεντρώνονται στην πηγή του προβλήματος (του Καπιταλισμού) αλλά μόνο στο πως θα απαλλαχθούν από αυτόν.
Πάντως υπάρχει μια σχετική ανάδειξη της Klein, γεγονός που μας θυμίζει την παλιότερη περίπτωση με τον Τσόμσκι που χάθηκε και αυτός σα το σύστημα που έκραζε: σαν μία καπιταλιστική φούσκα!

Επομένως, ίδωμεν! Πάντως στους νεοκευνσιανιστές δεν ανήκει σίγουρα. Παραπάνω δε μπορούμε να επεκτάθούμε γιατί μπαίνουμε σε επιστημονικά πεδία και δε θα μας καταλάνει κανείς, πέρα βέβαια από οικονομολόγους!

blackbedlam είπε...

Καλή σας μέρα παιδιά.
Κάτι γνωρίζω για το Κενσιανισμό τα απαραίτητα δηλαδή.

Θα συμφωνήσω με τον έναν που έχει την ένσταση σχετικά για το ότι παρακάμπτει την ουσία του καπιταλισμού, θα έλεγα και όχι μόνον, γιατί η πρόταση της που απορρέει από τα γραφόμενά της δεν είναι η πλήρης καταδίκη του καπιταλιστικού συστήματος σαν εκμεταλλευτικό σύστημα.Αυτό που κυρίως καταδικάζεται είναι οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί.

Θα συμφωνήσω και με τους προβληματισμούς σας σχετικά με την προβολή που της γίνεται και θα σας παραθέσω ένα μικρό απόσπασμα από την εισαγωγή της στο βιβλίο της.

"Δεν θεωρώ ότι κάθε μορφή εμπορίου απαιτεί άσκηση μεγάλης κλίμακας βίας. Μπορούμε να διαμορφώσουμε μια οικονομία που θα βασίζεται στην αγορά που δεν θα απαιτεί τέτοια βαρβαρότητα ή ιδεολογική καθαρότητα. Μία ελεύθερη αγορά από καταναλωτικά προϊόντα μπορεί να συνυπάρξει μ’ ένα ελεύθερο δημόσιο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, με δημόσια σχολεία, με ένα μεγάλο μέρος της οικονομίας –όπως μία εθνική επιχείρηση πετρελαίου- στα χέρια του δημοσίου. Είναι εξίσου πιθανό να απαιτείται οι επιχειρήσεις να καταβάλλουν αξιοπρεπείς μισθούς, να σέβονται το δικαίωμα στην εργασία και το συνδικαλισμό, καθώς και οι κυβερνήσεις να φορολογούν και να αναδιανέμουν τα αγαθά προκειμένου να μειώσουν τις οξείες ανισότητες που συντηρεί ένα κορπορατιστικό κράτος. Οι αγορές πρέπει να είναι φονταμενταλιστικές.

Ο Τζον Μέιναρντ Κέινς πρότεινε αυτό το πρότυπο μεικτής, κανονιστικής οικονομίας ύστερα από τη Μεγάλη Ύφεση. Ήταν αυτό το σύστημα συμβιβασμών, ελέγχων και ισορροπιών που η αντεπανάσταση του Φρίντμαν καταπιάστηκε να ισοπεδώσει σε κάθε χώρα. Με αυτή την οπτική ο καπιταλισμός της Σχολής του Σικάγο φαίνεται να έχει κάτι κοινό με τις φονταμενταλιστικές ιδεολογίες: την επιθυμία για μία ανέφικτη αγνότητα".

Προσέξτε τις λέξεις που χρησιμοποιεί και πως τις τοποθετεί."ΔΕΝ ΘΕΩΡΕΙ .....ΌΤΙ ΑΠΑΙΤΕΙ ΑΣΚΗΣΗ ΜΕΓΑΛΗΣ ΒΙΑΣ" Μικρής όμως;

και το συνεχίζει: "ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΝΑ ΔΙΑΜΟΡΦΩΣΟΥΜΕ ΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ........"ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΑΠΑΙΤΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ" για μια άλλη μορφή ποιο ήπια όμως, τι θα λέγατε!;

"ΕΙΝΑΙ ΕΞ ΙΣΟΥ ΠΙΘΑΝΟ ΝΑ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΛΟΥΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΜΙΣΘΟΥΣ...........Είναι πιθανόν λέει, θα μας κάνουν την χάρη και για καλύτερους μισθούς και για συνδικαλιστικά δικαιώματα! .Με αυτά συμφωνεί, αφού χρησιμοποιεί πρώτο πρόσωπο στην αρχή του αποσπάσματος που σας δίνω "ΔΕΝ ΘΕΩΡΏ" και στην συνέχεια "ΜΠΟΡΟΥΜΕ"

Δείτε και το παρακάτω που λέει για τον Κέινς. Τι πρότεινε και που είναι, αυτό με το οποιο συμφωνεί και η ίδια.Τα παραπάνω δηλαδή.Αλλά ο κακός Φρίντμαν τα ισοπέδώσε όλα.

Κάποιος είχε πει ότι από μια λέξη και την βαθύτερη έννοιά της μπορεί να εξαρτηθεί η πορεία της επανάστασης.

Γι΄αυτό χτυπιέμαι είναι μέθοδος που βασίζεται στην προηγούμενη άγνοια και στον αποπροσανατολισμό των συνειδήσεων που έχουν σπείρει και πάνω σε αυτή τη βάση χτίζουν τα δεδομένα τους, με νέα φορεσιά και νέα στολίδια, καταγγέλλοντας απλά τις προηγούμενες μεθόδους τους, αλλά έχοντας παντα στον στόχο τους την διαιώνισει του βαθειά εκμεταλευτικού τους συστήματος.

Σιγά που χέστηκαν να τον ονομάσουν Κενσιανισμό, νεοκενσιανισμό, ή ότι άλλο.Η ουσία παραμένει.

Κοιτάξτε πως χωρίς να το προσέξουν ξεσκεπάζεται στην ίδια εισαγωγή και που καταγγέλλοντας τους άλλους, λέει αυτό που και η ίδια εκμεταλλεύεται:

"Οι υποστηρικτές του δόγματος του σοκ είναι πεπεισμένοι ότι μόνο μια μεγάλη ρήξη –πλημμύρα, πόλεμος, τρομοκρατική επίθεση- μπορεί να δημιουργήσει τις απέραντες λευκές σελίδες που ποθούν. Κατά τη διάρκεια αυτών των εύπλαστων στιγμών, που είμαστε ψυχολογικά ευάλωτοι και ξεριζωμένοι από τις κατοικίες μας, αυτοί οι καλλιτέχνες της κερδοσκοπίας πιάνουν δουλειά για την επανίδρυση του κόσμου".

Λευκές σελίδες είναι η συνείδησή μας λευκές σελίδες είναι οι στιγμές της απόγνωσής και της αμηχανίας μας.Κοιτάξτε λοιπόν πως καταγγέλλει ότι τις εκμεταλλεύονται "οι οχτροί του λαού"

που σαν καλλιτέχνης του είδους αυτή η ίδια και οι σπόνσορες της επιχειρούν επίσης και εκμεταλλεύονται.

Unknown είπε...

Έχοντας δει το ντοκιμαντέρ του δόγματος και έχοντας διαβάσει περίπου 450 σελίδες από το βιβλίο δεν μπορώ να τη θεωρήσω ότι ανήκει στους νεοκενσιανιστές ή ότι εξυπηρετεί συγκεκριμένα συμφέροντα, κάτι που φυσικά δεν αποκλείεται. Και έτσι να είναι τα πράγματα όμως, η αξία του έργου δεν μειώνεται.

Στο βιβλίο επικροτεί βέβαια τη καπιταλιστική πρακτική του Keynes σε σχέση πάντα με τον νεοφιλελευθερισμό του Φρίντμαν, αλλά αναγνωρίζει ταυτόχρονα ότι η πρακτική αυτή ήταν αποτέλεσμα των προσπαθειών του προλεταριάτου, μια πράξη υποχώρησης των κυβερνήσεων της μπουρζουαζίας απέναντι σε μια επικείμενη ανατροπή του καπιταλισμού. (ενδεικτικά σελ 340, 4η παραγραφος)

Επιπλέον όποιος έχει δει το "the take" (http://www.black-tracker.gr/details.php?id=199) θα δει ότι επικροτεί την εργατική διαχείριση των εργοστασίων, μια άποψη κάθε άλλο παρά καπιταλιστική αλλά και άκρως ριζοσπαστική.