"Mετά το Αουσβιτς, είναι αδύνατον να γραφεί ποίηση"
Αντόρνο
Ο μικρός 8 ετών. Μόνο. Στην Κοκκινιά. Κυριακή 9 το βράδυ. Παραμονή της Ημέρας της Ποίησης. 9 το βράδυ. Μια ώρα περισσότερη από τα χρόνια του. Μπροστά στον μεγάλο κάδο, απέναντι από το τυροπιτάδικο.Βοσπόρου και Λαοδικείας.
Σκαλίζει τα σκουπίδια με το δεξί, με το αριστερό σηκώνει από κάτω ένα πενιρλί. Καμένο. Από τα πεταμένα του τυροπιτάδικου. Που δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Αυτός από τα καμένα. Υστερα πίνει λίγο νερό από ένα μπουκαλάκι βαθιά μέσα στον κάδο. Που χωράει ολόκληρος. Τα αυτοκίνητα μπροστά στο ΣΑΒΒΑ φεύγουν με φρέσκα πενιρλί και νεράκια.
Πάει 9.30. Ψάχνει ακόμα στα σκουπίδια. Για σάπιες μπουγάτσες, πατημένες σπανακόπιτες, χτεσινές κιμαδόπιτες, στραπατσαρισμένες πίτσες. Να πάει και στο σπίτι. Που δεν είναι στο Καστρί. Ούτε στο Λαγονήσι. Στη Νίκαια. Το 2011. Το πρωί δεν θα πάει σχολείο. Γιατί δουλεύει στους κάδους. Με ειδικότητα τα τυροπιτάδικα. Οχι του Μπουένος ΄Αιρες. Της Νίκαιας. Το 2011. Που τα φάγαμε όλοι μαζί. Και ο μικρός μαζί. Από τα καμένα πενιρλί. Βοσπόρου και Λαοδικείας. Σε λίγο ξημερώνει η μέρα της ποίησης. Χωρίς τον πιτσιρίκο.
Από mail που λάβαμε.
Αντόρνο
ΒΟΣΠΟΡΟΥ ΚΑΙ ΛΑΟΔΙΚΕΙΑΣ
Ο μικρός 8 ετών. Μόνο. Στην Κοκκινιά. Κυριακή 9 το βράδυ. Παραμονή της Ημέρας της Ποίησης. 9 το βράδυ. Μια ώρα περισσότερη από τα χρόνια του. Μπροστά στον μεγάλο κάδο, απέναντι από το τυροπιτάδικο.Βοσπόρου και Λαοδικείας.
Σκαλίζει τα σκουπίδια με το δεξί, με το αριστερό σηκώνει από κάτω ένα πενιρλί. Καμένο. Από τα πεταμένα του τυροπιτάδικου. Που δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Αυτός από τα καμένα. Υστερα πίνει λίγο νερό από ένα μπουκαλάκι βαθιά μέσα στον κάδο. Που χωράει ολόκληρος. Τα αυτοκίνητα μπροστά στο ΣΑΒΒΑ φεύγουν με φρέσκα πενιρλί και νεράκια.
Πάει 9.30. Ψάχνει ακόμα στα σκουπίδια. Για σάπιες μπουγάτσες, πατημένες σπανακόπιτες, χτεσινές κιμαδόπιτες, στραπατσαρισμένες πίτσες. Να πάει και στο σπίτι. Που δεν είναι στο Καστρί. Ούτε στο Λαγονήσι. Στη Νίκαια. Το 2011. Το πρωί δεν θα πάει σχολείο. Γιατί δουλεύει στους κάδους. Με ειδικότητα τα τυροπιτάδικα. Οχι του Μπουένος ΄Αιρες. Της Νίκαιας. Το 2011. Που τα φάγαμε όλοι μαζί. Και ο μικρός μαζί. Από τα καμένα πενιρλί. Βοσπόρου και Λαοδικείας. Σε λίγο ξημερώνει η μέρα της ποίησης. Χωρίς τον πιτσιρίκο.
Από mail που λάβαμε.
7 σχόλια:
Αληθινό.Εφιαλτικά αληθινό.
Κυρίως όταν το βλέπεις από το βάθρο των επισήμων.
Μην με παρεξηγείτε παιδιά τα δικά μου λέω που ίσως καταλάβετε αν δείτε το πρώτο και γιατί όχι και το δεύτερο video που έχω αναρτήσει.
Το κείμενο με λίγη προσοχή θα σας διευκολύνει.
Τώρα γιατί δεν το λέω έξω από τα δόντια ε,ο καθένας μας χρειάζεται τους χρόνους του και τον χρόνο του με την έννοια της κατάλληλης στιγμής.
Τις καληνύχτες μου.
Oυτε στους χειροτερους εφιαλτες μας δε θα φανταζομασταν, στη χωρα μας, το 2011, παιδια να σκαλιζουν τα σκουπιδια για να βρουν ...φαγητο!
Ποια ποιηση μπορει να διωξει τα μαυρα συννεφα στη χωρα μας;
Κύριοι, οι ποιητές μεγαλούργησαν σε
''miserable''περιόδους στην Ιστορία των
Ανθρώπων και τέτοιες είχαμε ουκ ολίγες.
Εν έτι 2011 ζούμε δυστυχώς ανάλογη
περίοδο με κάδρο''Το Παιδί που ψάχνει τροφή στον κάδο των σκουπιδιών''.
Πραγματικά δεν αντέχεται...
Άντε λοιπόν να δούμε και την πρακτική πλευρά της Ιστορίας.(Έχει ξεκινήσει ήδη εδώ και 3 μήνες να γράφεται στην Κερατέα).
Το παιδί της ηλικίας των 8 χρόνων,δεν δικαιώνεται μόνο με ωραία ποιητικά λόγια (αυτά είναι για μετά)Τώρα χρειάζονται έργα,ωραία έργα.Γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποιο θα είναι το επόμενο παιδί...
ΒΒ kαλησπέρα!
Θα περάσουμε να ρίξουμε μια ματιά σε αυτό που αναφέρεις!
Η ποίηση Elva το μόνο που μπορεί να επουλώσει είναι κάποια συναισθήματα που θέλουν να εξωτερικευτούν και καποια λόγια να ειπωθούν για αυτά που μας πονάνε.
Ας ελπίσουμε να ευαισθητοποιήσει τα ταλαιπωρημένα μας μυαλά!
Selana κανείς δε διαφωνεί μαζί σου! Το αντίθετο θα έλεγα. Μακάρι να βρεθεί ένα Ρίτσος και ένας Βάρναλης να μας εμπνεύσει.
Ώστε να έρθουν και τα έργα!
Κάποτε, αυτοί που έψαχναν στα σκουπίδια ντρέπονταν. Σήμερα έχουν γίνει τόσοι πολλοί, ώστε δεν έχουν λόγο να κρύβονται.
Αντίθετα, οι Πάγκαλοι δεν ντράπηκαν ποτέ! Ούτε κι αυτοί που τους ψήφισαν.
Καλό σας μήνα.
Δημοσίευση σχολίου