Ιστορίες νεολληνικής αποβλάκωσης

Αν βγαίνατε σήμερα και κάνατε ένα γκάλοπ σε 10.000 πολίτες του Μπουρδελιστάν σχετικά με τις αμοιβές των εργαζομένων και τη φορολόγηση των επιχειρήσεων, το 80% θα σας απαντούσε όπως η TV και τα λοιπά media:
Δηλαδή, ότι οι αμοιβές των εργαζομένων σε όρους παραγωγικότητας είναι υψηλές, ειδικά στο δημόσιο τομέα, σε σημείο που όντως είναι απαιτητή η μείωση των αποδοχών των τελευταίων. Είναι απαραίτητες, λοιπόν, οι διαρθρωτικές αλλαγές (έτσι ονομάζονται, πλέον, η σκλαβιά των ενοικιαζόμενων εργαζομένων χωρίς δικαιώματα, οι περικοπές στις αποζημιώσεις των απολύσεων, ο εργασιακός μεσαίωνας των 50 και 60 εργασιακών ωρών, η μαύρη εργασία και ότι άλλο ξεχνάω ο μαλάκας).
Αναφορικά με τη φορολόγηση των επιχειρήσεων θα σας απαντήσουν ότι είναι υψηλή και είναι αναγκαία η μείωση των φορολογικών συντελεστών για την επιβίωση τους αλλά και για την επιτάχυνση των τρεχουσών επενδύσεων και τη δημιουργία νέων. Είναι δυνατόν να πληρώνουν τόσο φόρο οι επιχειρήσεις; Πόσο; Δεν έχει σημασία… Είναι αρκετός ώστε να μπαίνει εμπόδιο στα επιχειρηματικά πλάνα των εκπληκτικών Ελλήνων επιχειρηματιών. Αυτό άλλωστε μπορείτε να το συνειδητοποιήσετε και από τον… τεράστιο αριθμό των ελληνικών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται εκτός συνόρων (είναι δηλαδή πολυεθνικές, εκτός βέβαια από τα διεφθαρμένα και κατεστραμμένα Βαλκάνια). Μπορείτε να βρείτε παραπάνω από 2; Επαναλαμβάνω, όχι εξαγωγική δραστηριότητα αλλά πολυεθνική δραστηριοποίηση. Μπορείτε;
Επίσης, θεωρούν ότι το κοινωνικό κράτος της Ελλάδος είναι ιδιαίτερα δαπανηρό και το κράτος πρόνοιας πιο «σοσιαλιστικό» (με προσοχή ο όρος) από τα αντίστοιχα των ευρωπαϊκών χωρών, με άμεση συνεπαγωγή την ανάγκη περιορισμού του. Περικοπές, λοιπόν παντού! Χρειάζονται, όλοι τό λένε. Πως, αλλιώς, θα γίνουμε ανταγωνιστικοί;
Είναι προφανές πως όλα τα παραπάνω είναι χαραγμένα στο μυαλό των περισσοτέρων λόγω της ενασχόλησής τους με τη διαυλοαναπήδηση, τον εγκεφαλικό αυνανισμό και τα μουνιά της showbiz.
Η παντελής έλλειψη κριτικής σκέψης και η εύκολη χειραγώγηση των ζώων από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, δημιουργεί απόψεις και συνειδήσεις, οι οποίες αν και πλήρως αβάσιμες τόσο ιδεολογικώς όσο και συλλογιστικώς, στέκουν αγέρωχα στο χρόνο και μάλιστα τείνουν να ενισχύονται.
Γενικέυοντας, αυτό που έχει εξαιρετική πλάκα είναι ότι το πλείστο μέρος των πολιτών είναι υπέρμαχοι της ελεύθερης αγοράς χωρίς να έχουν ιδέα για το τι σημαίνει η τελευταία. Αν μάλιστα ρωτήσετε κάποιον για τις λεγόμενες «αγκυλώσεις» της αγοράς εργασίας και τις προτάσεις των Active Labour Policies, θα σου πει, «μα δεν εννοώ αυτό», ασχέτως αν προηγουμένως δήλωσε υπέρμαχος. Είναι αυτό που λέμε εκσυγχρονιστικό ΠΑΣΟΚ (είμαι φιλελεύθερος σοσιαλιστής).
Το αστείο είναι ότι πέρα από την «αγάπη» πολλών για την ελεύθερη αγορά έχει γίνει και trendy να είσαι φιλελεύθερος. Βέβαια, στην εμβάθυνση της συζητήσεως περί επιλογής του οικονομικού ή του πολιτικού φιλελευθερισμού, τα «ωχ» και τα «παρατά με» παίρνουν τη θέση δυναμικών και πειστικών επιχειρημάτων.
Κι όμως έτσι κάποιοι δηλώνουν δεξιοί, αριστεροί, σοσιαλιστές, ακροδεξιοί, ΠΑΣΟΚ και ότι στον διάολο μπορεί να ακούσουν τα δύσμοιρα αυτιά μας.
Έτσι, λοιπόν, μια ακόμη έρευνα (και μάλιστα από την καπιταλιστική και ΠΑΣΟΚική ΓΣΕΕ) έρχεται να ανατρέψει την εικόνα στο μυαλό και στην αντίληψη των περισσοτέρων σχετικά με τη «σκληρή» και «δυσβάσταχτη» φορολόγηση των επιχειρήσεων καθώς και τους υπέρογκους μισθούς των εργαζομένων στο Μπουρδελιστάν. (Σε εμάς αυτά όλα είναι προφανή εδώ και μια δεκαετία).


Αντιγράφουμε από την Ελευθεροτυπία:
«Στην ετήσια έκθεση της εργατικής Συνομοσπονδίας για την ελληνική οικονομία, η οποία παρουσιάζεται επίσημα αύριο, χαρακτηρίζεται ως «ελληνικό παράδοξο» το γεγονός ότι η παρελθούσα περίοδος «ήταν μία περίοδος σημαντικής αύξησης του ΑΕΠ και της ανισοκατανομής του εισοδήματος, κατά την οποία θα έπρεπε να μειωθούν τα δημόσια ελλείμματα και το δημόσιο χρέος.


Και τα ελλείμματα δεν μειώθηκαν γιατί οι κυβερνήσεις «προσέφεραν απαλλαγές και... απελευθέρωση της φοροδιαφυγής στα υψηλά εισοδήματα και εξ αυτού του γεγονότος (το Δημόσιο) κατέφυγε σε δανεισμό για να καλύψει την απώλεια εσόδων του Κρατικού Προϋπολογισμού, με παράλληλη επιδείνωση του βιοτικού επιπέδου τουλάχιστον κατά 20% για τις μελλοντικές γενεές των μισθωτών φορολογουμένων».
Μα καλά, είναι δυνατόν; Αλλα είχα στο μυαλό μου! Αποκλείεται!


Παραθέτει μάλιστα και συγκριτικά στοιχεία για τη... φοροαπαλλαγή που απολαμβάνουν οι επιχειρήσεις. Σύμφωνα με μελέτη του ΟΟΣΑ (2009), «η πραγματική φορολογική επιβάρυνση της εργασίας στην Ελλάδα (35,1%, 2007) αντιστοιχεί στον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (36,4%, 2006), ενώ η πραγματική φορολόγηση για τα κέρδη ανέρχεται σχεδόν στο ήμισυ του μέσου όρου της Ε.Ε. των 25 (15,9% για την Ελλάδα, έναντι 33,0% στην Ε.Ε. των 25)».


Ε όχι! Δε μπορεί! Αφού ο Αυτιάς και ο Πρετεντέρης λένε ότι χρειάζονται φοροαπαλλαγές και φοροελαφρύνσεις για το μεγάλο επιχειρηματικό και εφοπλιστικό κεφάλαιο, ώστε να κάνει επενδύσεις. Είναι δυνατόν να μου τα αλλάζουν όλα τώρα;


Πάμε τώρα στην οπισθοδρόμηση: «Συνακόλουθη των ανωτέρω είναι και η οπισθοδρόμηση των εργασιακών εισοδημάτων και κοινωνικών δικαιωμάτων. Συγκεκριμένα, το επίπεδο σύγκλισης της ελληνικής οικονομίας με τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις τιμές καταναλωτή «είναι 94% (ακριβή χώρα), η παραγωγικότητα της εργασίας είναι 92% (χώρα πολλών ωρών και έντασης εργασίας) και οι μισθοί είναι 82% (χαμηλοί μισθοί σε σχέση με το επίπεδο παραγωγικότητας και των τιμών), το επίπεδο των οποίων συμπαρασύρει και το επίπεδο των συντάξεων σε αντίστοιχα χαμηλά επίπεδα».

Μα καλά είναι δυνατόν; Τόσο υψηλή η παραγωγικότητα των εργαζομένων; Αλλά δε λέει η ΚΑΤΙΑ ΜΑΚΡΗ;;; Μήπως χάνει το δίκιο του ο Κώνστας που μιλάει για αναγκαίες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας; Ο Λοβέρδος; Η επανάσταση του αυτονόητου; Οι αλλαγές δεκαετιών; Η Ελλάδα που χάσαμε; Το παπάρι που βρήκαμε; Η πούτσα που έρχεται; Που πήγαν όλα αυτά; Χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Ακόμη, όμως, δε θα αλλάξω. Αλλωστε και η Αριστερά κλέβει. Δε με νοιάζει που δε ξέρω ποιον να κατονομάσω και ποιο σκανδαλο να θυμηθώ. Κλέβουν και αυτοί!


Αναφορικά με τα θύματα της όλης ιστορίας η «πράσινη» ΓΣΕΕ σημειώνει: «Στην περίπτωση που δεν προχωρήσει το κράτος σε εισοδηματική αναδιανομή υπέρ των χαμηλών εισοδημάτων, το κράτος θα αποπληρώσει τα χρέη του προς τους μεγάλους πιστωτές του, που είναι οι τράπεζες, συλλέγοντας πόρους από τους φορολογούμενους με διαρκώς μειούμενους φορολογικούς συντελεστές επί των κερδών και των άλλων εισοδημάτων ιδιοκτησίας και διαρκώς αυξανόμενο βάρος επί των εισοδημάτων της εργασίας. Σε αυτή την πολιτική, όπου το χρηματιστικό κεφάλαιο δεν τιμωρείται για την κρίση που προκάλεσε, αλλά αποζημιώνεται από αυτούς στους οποίους θα έπρεπε να λογοδοτήσει, η δημοσιονομική προσαρμογή έχει έντονα άνισο πρόσημο, διότι καλούνται οι εργαζόμενοι, πρωτίστως δε οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, να αναλάβουν το βάρος της προσαρμογής».
Μα ο ΓΑΠ μιλάει για επενδύσεις, για ανάπτυξη, για θυσίες σε βρώμικο βωμό, για μονόδρομους, για ΔΝΤίτιδα, για για για…


Τι στο διάολο; Όλα αλλάξανε; Ρε δε γαμιέστε! Δε θα αλλάξω εγώ! Γι αυτό και θα κάτσω το βράδυ να αυνανιστώ, διαυλοαναπηδώντας έως ότου λυτρωθώ! Και καλή εκσπερμάτωση στην 40αρα LED (2.000.000 προς 1) που πήρα πέρυσι, ποδοπατώντας 3 στα εγκαίνια του Saturn.

ΥΓ. Πραγματικό γεγονός από τη χθεσινή εμφάνιση του Μaraveyas Ilegal στο Αrk Festival. Στις 9 παρά (20:40 περίπου), φεύγοντας ο καλλιτέχνης από τη σκηνή, αναφέρει πως ο Παναθηναϊκός προηγείται 1-0 μέσα στη Βαρκελώνη. Το μεγαλύτερο μέρος του κοινού άρχισε να ζητωκραυγάζει και να πανηγυρίζει. Κι, όμως, ήταν ακόμη 9 παρά...