Έστω η δημόσια ή ιδιωτική επιχείρηση Χ, οικονομική κατάσταση μάλλον κακή, οι χαμηλόμισθοι απεργούν επειδή "δεν πάει άλλο". Απαιτούν αύξηση μισθού. Κάποια από τα ανώτερα στελέχη επιμένουν οπωσδήποτε να εργαστούν. Πικετοφορία, πανό, συσχετισμός δυνάμεων, μαχητικότητα, αλληλεγγύη, κτλ. Μια κλασσική απεργία. Που θα έχει αίσιο τέλος για τους απεργούς αν καταφέρουν να πετύχουν αύξηση της τάξεως του 3%.
Μισθοδοσία μετά την επανέναρξη της εργασίας: Ο χαμηλόμισθος απεργός με ετήσιο εισόδημα από (έστω) 14.000 € σε 14.420 €. Ετήσια αύξηση 420 €. Ο μη απεργός, υψηλόβαθμο στέλεχος από 28.000 € σε 28.840 €. Ετήσια αύξηση 840 €.
Το να χειριζόμαστε με τον ίδιο τρόπο άνισα μεγέθη ισοδυναμεί με το να ενισχύουμε την ανισότητα. Όταν υπάρχει ανισότητα μπορούμε:
1) να παχύνουμε τους ισχνούς και να αδυνατίσουμε τους ευτραφείς,
2)να παχύνουμε τους ευτραφείς λιγότερο από τους ισχνούς,
3)να αδυνατίσουμε τους ευτραφείς περισσότερο από τους ισχνούς, και τέλος,
4)να παχύνουμε τους ευτραφείς και να αδυνατίσουμε τους ισχνούς...
Το τελευταίο αποτελεί μια ευγενική χορηγία των κυβερνήσεων μΠΑτΣΟΚ και Νέας Δημοπρασίας.
Πηγή: Τα μαθηματικά χρονικά της Liberation
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου