Επενδυτικές τράπεζες και Δημόσιο: Σχέση πάθους και μίζας

Στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία βρήκαμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με τις business των επενδυτικών τραπεζών. Μετά την παρουσίαση κάποιων στοιχείων από την εφημερίδα, κάναμε ένα μινι απολογισμό των "προμηθειών" (στον καπιταλισμό η μίζα) και σας τα παρουσιάζουμε κατωτέρω (κόκκινα γράμματα).

Η πρόσβαση των επενδυτικών τραπεζών στην τεράστια δεξαμενή κεφαλαίων σε συνδυασμό με την υιοθέτηση εκ μέρους των ελληνικών κυβερνήσεων φιλελεύθερων πολιτικών μείωσης του κράτους και του χρέους με στόχο τη σύγκλιση με την Ε.Ε. (αποκρατικοποιήσεις, δηλαδή πώληση δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες), οδήγησαν τις δύο πλευρές σε μια στενή και εξαρτημένη σχέση, σε σημείο οι επενδυτικές τράπεζες να γίνουν συνεταίροι του κράτους.

Οι πρώην υπουργοί Οικονομίας Ν. Χριστοδουλάκης και Γ. Αλογοσκούφης προχώρησαν ένα βήμα παραπάνω: Όταν έκαναν μια αποκρατικοποίηση, ανέθεταν σε ξένες επενδυτικές τράπεζες να πουλάνε μετοχές στο εξωτερικό και σε ελληνικές τράπεζες να ικανοποιούν μόνο την εγχώρια ζήτηση (οι δουλειές δίνονταν με απευθείας ανάθεση και όχι με διαγωνισμό). Απαγόρευαν έτσι στις ελληνικές τράπεζες να πουλάνε μετοχές σε πελάτες τους στο εξωτερικό, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ανταγωνιστικό μειονέκτημα στις ελληνικές τράπεζες και χρηματιστηριακές.
Οι εγχώριες τράπεζες δέχονταν την «υποτέλεια», γιατί διεκπεραίωναν τις συναλλαγές των ξένων στο Χρηματιστήριο και εισέπρατταν προμήθεια. Ομως έχασαν πελάτες, αλλά και μεγάλο μέρος των συναλλαγών, γιατί οι ξένοι τις κάνουν πλέον απευθείας, χωρίς τη διαμεσολάβηση ελληνικών εταιρειών. Ετσι, οι αλλοδαποί οίκοι έβγαλαν τεράστια κέρδη από τις εκδόσεις ομολόγων (συμπεριλαμβανομένων των δομημένων), τις αποκρατικοποιήσεις, τις χρηματιστηριακές συναλλαγές και κυρίως από την προσέλκυση νέων πελατών εξωτερικού, που τους «πουλούσαν» το ελληνικό αναπτυξιακό στόρι της ΟΝΕ και διάφορες άλλες ιστορίες. Το ελληνικό Δημόσιο έχασε τεράστια έσοδα από τη φορολογία...
Τα τελευταία δέκα χρόνια, καμία δουλειά δεν έγινε χωρίς τη συμμετοχή ξένης επενδυτικής τράπεζας. Από το 1998 οι ξένες επενδυτικές τράπεζες έχουν συμμετάσχει σε:

1. Εκδόσεις ομολόγων 222 δισ. ευρώ με προμήθεια 0,15% - 1%.

2. Εκδόσεις δομημένων ομολόγων ύψους 1,81 δισ. ευρώ με απροσδιόριστο ύψος προμήθειας.

3. Αποκρατικοποιήσεις ύψους 20,9 δισ. ευρώ, η σταθερή προμήθεια κυμαίνεται 2%-3%, αλλά υπάρχουν και τα κέρδη από την άνοδο της μετοχής και οι προμήθειες από τις μετέπειτα συναλλαγές των πελατών.

4. Συμβουλευτικές υπηρεσίες σε δουλειές άνω των €30 δισ.

Λοιπόν, απο το 1998-2008 έχουμε 31,528 δισ. ευρώ σε συμβουλευτικές με τις εξης χαλαρές υποθέσεις...

1. Μέση προμήθεια στην έκδοση ομολόγων 0,5%, 1,110 δισ. ευρώ.
2. Προμήθεια αποκρατικοποιήσεων 2% που είναι η χαμηλότερη δυνατή, 418 εκατ. ευρώ.
3. Συμβουλευτικές υπηρεσίες 30 δισ. ευρώ ενώ είναι το ελάχιστο νούμερο.
4. Προμήθεια στην έκδοση δομημένων ομολόγων, 0 ευρώ καθώς δε γνωρίζουμε την προμήθεια.

Σύνολο, 31,528 δισ. ευρώ. Σε ετήσια βάση, αυτό συνεπάγεται 3,1528 δισ. ευρώ στις επενδυτικές τράπεζες. Πόσα είπαμε ότι ψάχνουμε για φέτος...??? Φανταστείτε να αυξήσουμε τις προμήθειες αλλά και να συνυπολογίσουμε τις προμήθειες από τις κομπίνες των δομημένων ομολόγων.
Κατάλληλος πάντως για τη διαλεύκανση της τελευταίας υπόθεσης είναι ο George ο Αλογοσκούφης, ο οποίος μετά τις μίζες και τις κομπίνες ως υπουργός Οικονομικών, επέστρεψε στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών να διδάξει στα παιδιά σας...τις εμπειρίες που αποκόμισε.

Αλήθεια ρε George, επειδή τόσα χρόνια έλειπες από το Πανεπιστήμιο και η ακαδημαική σου προσφορά ήταν μηδενική (μάλλον αρνητική καθώς πληρωνόσουν κανονικά ενώ είχες να πατήσεις από το 199...), μπορείς να φτιάξεις ένα νέο macro model στο οποιο να εξηγείς τη σχέση διαφθοράς και δημοσίου χρέους...????

Αλλά ξέχασα, εσύ με τόσα χρόνια που έλειπες, ούτε μια Hamiltonian δε μπορείς να παραγωγίσεις...