Να καείτε μουνάκια

Όταν περνούσα από κει, είχε ανάψει μια μικρή φωτιά στην τράπεζα. Κάποιοι είχαν βγει στα μπαλκόνια. Ως συνήθως οι διαδηλωτές τους έβριζαν, λέγοντας τους ότι θα έπρεπε να απεργούν. Ένας άντρας απ’ το μπαλκόνι, λέει: «όχι έτσι ρε παιδιά. Θα καούμε ζωντανοί». Ένας ηλικιωμένος λίγο πιο μπροστά φωνάζει «να καείτε μουνάκια».
---
Το μόνο σίγουρο αυτήν τη στιγμή είναι ότι τίποτα δεν φαίνεται πια σίγουρο. Είδαμε βεβαιότητες δεκαετιών να γκρεμίζονται από μήνα σε μήνα, μετά από εβδομάδα σε εβδομάδα, μετά από μέρα σε μέρα και πια από ώρα σε ώρα. Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια νομοτέλεια τα πράγματα να πάνε προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση. Ίσως το προς τα που θα γείρουν να εξαρτηθεί από τυχαία και χαοτικά φαινόμενα. Είτε έτσι είτε αλλιώς ο άνθρωπος ήταν, είναι και θα είναι τραπουλόχαρτο της Ιστορίας. Ακόμα και αυτός που βοηθά να κινηθεί προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση τραπουλόχαρτό της είναι.
---
Βλέποντας στην τηλεόραση τον Πάνο Σόμπολο πίσω από τον Παναγόπουλο, την ώρα που ο τελευταίος έκανε αγωνιστικές δηλώσεις, σκέφτηκα ότι η εκπροσώπηση σε αυτή τη χώρα δεν είναι ούτε τραγική, ούτε ιλαροτραγική, είναι σκέτα ιλαρή. Ιλαρά και χαλαρά φτάσαμε ως εδώ, αλληλοκοροϊδευόμενοι και υποδυόμενοι διάφορους ρόλους ανάλογα με την ώρα της ημέρας. Έτσι δεν ξέρω τι νόημα θα είχε «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», αφού είναι το κατ΄εικόνα και καθ΄ομοίωσίν μας μπουρδέλο, ο εκπρόσωπος του μπουρδέλου που κουβαλάμε μέσα στη ψυχή μας.
---
Μαθαίνοντας την είδηση για τους τρεις νεκρούς μεσολάβησαν μερικά λεπτά για να μάθουμε τι ήταν οι τρεις νεκροί. Κάθε νεκρός είναι ένας πολιτικός νεκρός. Έτσι νεκροί διαδηλωτές θα οδηγούσαν σε εντελώς άλλες συνέπειες από ό,τι νεκροί απεργοσπάστες. Αν ο 15χρονος Αφγανός ήταν μια παράπλευρη απώλεια, αυτοί εδώ they had it coming. Αλλά πάλι we all have it coming. Στα λεπτά που μεσολάβησαν το πολιτικό τους στάτους έμεινε μετέωρο και έτσι για αυτά τα λίγα λεπτά ήταν τρεις σκέτοι νεκροί. Μόλις μάθαμε τι είδους νεκροί ήταν αναρωτήθηκα πώς θα κοιμηθούν το βράδυ αυτοί που εκείνο που πέταξαν μέσα στην τράπεζα οδήγησε στο θάνατό τριών ανθρώπων.
---
Και μετά διάβασα για τον ηλικιωμένο και έπαψα να αναρωτιέμαι για τον φυσικό αυτουργό, έπαψα να ασχολούμαι με το θέμα της εκπροσώπησης, έπαψε και να με νοιάζει ο τρόπος κάλυψης της διαδήλωσης από την -τελειωμένη ούτως ή άλλως στη συνείδησή μου- τηλεόραση. Άλλωστε με την τελευταία οι μολοτωφίστες έχουν ακριβώς τη σχέση που έχουν και οι τρομοκράτες: Η τρομοκρατία είναι ως προς τα ΜΜΕ και ιδίως τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, ότι ο πατατοπαραγωγός για τους κατασκευαστές τσιπς. Είναι παραγωγός του προϊόντος που διακινούν. Ο ένας παράγει τον τρόμο του θεάματος και ο άλλος πουλάει το θέαμα του τρόμου. Πρόκειται για συμβιωτική σχέση, αμιγώς επικοινωνιακού περιεχομένου με ασύμμετρα ποιοτικά οφέλη: ο μεν τρομοκράτης, ο ιδεολόγος ας πούμε τρομοκράτης, φαντασιώνεται ότι η πράξη του είναι παραδειγματική, ενώ τα Media δολώνουν σοκαρισμένους τηλεθεατές για να τους ανταλλάξουν με διαφημιστικά έσοδα.
---
Προφανώς και η κατάσταση είναι οριακή. Προφανώς και το διακύβευμα παύει πια να είναι μια φαντασιωτική, θολωμένη και πάνω απ' όλα βολεμένη αμφισβήτηση του «συστήματος» και του «καπιταλισμού» και μετατρέπεται σε κάτι πολύ πιο κρίσιμο, πολύ πιο ζωτικό. Μετατρέπεται ενδεχομένως σε μια αληθινή αμφισβήτησή τους με πρώτη ύλη την πραγματικότητα που παύει να μας τα φέρνει όπως τα είχαμε φανταστεί. Και αν δεχτούμε ότι η χώρα λειτουργεί και σαν πειραματόζωο, ενδεχομένως η αντίδραση να έχει συνέπειες μη τοπικές, συνέπειες με ευρύτερες επιπτώσεις. Και επίσης η βία ήταν, είναι και θα είναι μοχλός πολιτικών εξελίξεων. Ωστόσο τη στιγμή που ο ηλικιωμένος φωνάζει «να καείτε μουνάκια», όλα έχουν πια τελειώσει, ντρέπεσαι που είσαι άνθρωπος, ντρέπεσαι που είσαι Έλληνας, ντρέπεσαι που ζεις στην ίδια εποχή και στην ίδια κοινωνία, ντρέπεσαι όχι γιατί εσύ είσαι κάτι διαφορετικό, αλλά γιατί τελικά δεν μπορούσες ως τώρα να συνειδητοποιήσεις ότι όλα έχουν την τελική τους εξήγηση και την τελική τους αναγωγή στην κραυγή αυτού του ηλικιωμένου. Που σε εκπροσωπεί αυθεντικότερα από κάθε Πάνο Σόμπολο και κάθε Τάσο Μαντέλη.
---
Κι έτσι τρία μουνάκια παθαίνουν ασφυξία και ένα έμβρυο μέσα σε μια κοιλιά δεν θα προλάβει να ζήσει τα τόσο αμφίβολα μας μελλούμενα.
Τρία και μισό μουνάκια λιγότερα.

Πηγή: old-boy.blogspot.com