12 Νοεμβρίου 2009

Άρθρο-παρέμβαση για τα Stage

Με αφορμή τις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στα Stage έχουμε να κάνουμε κάποιες ερωτήσεις σε αυτή την αγωνιζόμενη "νεολαία".

Τι έγινε γλυφτράκια?? Βγήκατε στο δρόμο???

Οταν παρακαλούσατε ως κομματόσκυλα ή ως γαλάζια παιδιά (ή και πράσινα) τα κομματικά στελέχη, όλα ήταν καλά εεε???

Όταν σας υπόσχονταν διορισμό στο δημόσιο και μοριοδότηση 50% επιπλέον, από τους αντίστοιχους συμβασιούχους του ιδιωτικού τομέα, ήταν όλα σύννομα? Τότε για τί δε βγαίνατε στους δρόμους?

Υπήρχε αξιοκρατία τόσο στην επιλογή σας όσο και στο μετέπειτα διορισμό σας???

Στους ανέργους που είχαν μεγαλύτερη ανάγκη από σας, και τους αφήνατε στο δρόμο λόγω του βύσματός σας, τι έχετε να πείτε?Ούτε ένα συγγνώμη?

Στους υπόλοιπους νέους που είχαν περισσότερα προσόντα από εσάς και θα τους υποσκελίζατε με τη "βυσματική" μοριοδότηση, τι έχετε να πείτε? Σύγγνώμη, έχω βύσμα...

Στους αγώνες της νεολαίας για το ασφαλιστικό, την υγεία, την παιδεία, τις συνθήκες εργασίας κλπ, που ήσασταν? Μήπως σε γραφείο κάποιου βουλευτή ή σε καμιά καφετέρια ως "γνήσιοι" δημόσιοι υπάλληλοι με όνειρα...???

Στους υπόλοιπους της γενιάς σας που "βιάζονται" καθημερινά στον ιδιωτικό τομέα και στις πολυεθνικές επιχειρήσεις, τι έχετε να πείτε?

Κάνατε ποτέ κάποια πορεία ή εκδήλωση αλληλεγγύης σε απολυμένους του ιδιωτικού τομέα ή σε προσλήψεις ημετέρων ή γαλάζιων ή πράσινων γλυφτών?

Αντιδράσατε ποτέ στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων που συντελείται καθημερινά ή στα εκατοντάδες "συναδέλφους" σας που έχουν πέσει νεκροί στα σύγχρονα εργασιακά κάτεργα? Ήταν και αυτοι εργαζόμενοι όπως και εσείς...???

Όταν απαντήσετε σε όλα αυτά τα ερωτήματα, τότε θα αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για εσάς και τα αιτήματά σας...

Φιλικά,

Πειρατές του Ονείρου

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Οκ, όλα σωστά, αλλά τελικά τους θέλουμε μαζί μας αυτούς τους εργαζόμενους της πείνας, του βύσματος, του φόβου, της ανασφάλειας, του βολέματος ή όχι? Υπάρχουν και άλλοι πολλοί που καλύπτουν μέρος των "χαρισμάτων" που αναφέρεις... Ίσως οι περισσότεροι... Για κάθε άνθρωπο σε εργασιακή ομηρία υπάρχει και η προσωπική του ιστορία, πίσω από πολιτικά παιχνιδάκια... Βάλε μας όλους μέσα!! Τελικά, θέλουμε τους εργαζόμενους ενωμένους, με κοινούς στόχους ή να τους στείλουμε πίσω να ζητήσουν συγχώρεση πρώτα? Τι προτείνεις?

Peirates tou oneirou είπε...

Οι εργαζόμενοι σαν μια γροθιά θα ήταν κάτι ουτοπικό αλλά συνάμα πολύ ωραίο. Το ζήτημα είναι ότι οι περισσότεροι εξ'αυτών είναι από την αρχή απέναντι σου. Σου "έφαγαν" τη θέση που ενδεχομένως να άξιζες. Τώρα που βρέθηκαν στο δρόμο δε νομίζω να τους νοιάζει τόσο η επίλύση του εργασιακού προβλήματος των νέων αλλά η αποκατάστασή τους. Μετά όλα θα είναι πάλι ρόδινα. Αυτό δεν είναι υποκριτικό??? Και μετά να τους έχουμε δίπλα μας ως τι?
Η μόνη περίπτωση που θα είναι συντεταγμένοι μαζί μας θα είναι όταν συνειδητοποιήσουνε τη ταξική τους θέση. Όταν τα πιστεύω τους ταυτισθούν με τα συμφέροντα των νέων σε πραγματική ομηρία...